امشب با سه تا از بچه ها رفتيم سينما فرهنگ، فيلم بولينگ برای کلمباين. مستند بسيار بسيار خوبی ساخته ی مايکل مور که اين روزها به خاطر اون که هنگام گرفتن جايزه ی اسکار به بوش گفت Shame On You و يه جورايی رسما ريد بهش! حسابی معروف شده.
فيلم يه تحقيق جالبيه درباره ی اين که چرا سالانه تو آمريکا حدود 11000 نفر با اسلحه کشته می شن که البته به اين بهونه به سياست های دولت آمريکا هم در اين زمينه حسابی حمله می شه.
زمان فيلم يه چيزيه حدود يک ساعت و پنجاه دقيقه اما جالب اينه که آدم با اين که فيلمه مستنده، موقع تماشا کردنش اصلا خسته نمی شه. ريتم فيلم در واقع عاليه و آدم قشنگ با اين مايکل مور تپل و سمج تو کل فيلم ارتباط برقرار می کنه.
خفن پيشنهاد می کنم تا ورش نداشتن اين فيلمه رو برين حتما ببينينش!
پی نوشت:
بعد فيلم برای شام رفتيم سوپراستار. نمی دونم چرا ولی جديدا احساس می کنم شديدا با اين جور فضاها و قيافه ها بيگانه شدم.
ديدن دخترايی که همه ی تلاش شون رو کردن تا قيافه هاشون رو مث مثلا فاحشه های دُبی دربيارن يا پسرايی که زير ابرو برمی دارن و آرايش می کنن حالمو قشنگ بد می کنه ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر