شنبه، بهمن ۱۱، ۱۳۸۲

به نظرم به زودی مملکت خر تو خر شه!

شورای نگهبان که صلاحيت‌ها رو تائيد نکرد، حالا مجلسيای متحصن اگه بخوان سر حرف خودشون وايسن، بايد استعفا بدن و در اون صورت خُب عملا مجلس منحل می‌شه و اين به اون معنیه که حتی اگه انتخابات هم برگزار شه لااقل تا خرداد ديگه که نماينده‌های جديد بيان، مجلس نداريم!

تو قانون اساسی هم پيش‌بينی نشده اگه مجلس نداشته باشيم چی می‌شه! اين وسط تکليف يه سری لايحه و طرح مهم هم مث بودجه‌ی سال آينده و مهم تر از اون پروتکل الحاقی هنوز تو مجلس مونده که اگه مجلس تعطيل شه معلوم نيست چه اتفاقاتی می‌فته!

دولت هم می‌مونه که انتخاباتو برگزار کنه يا نه. اگه برگزار کنه که رسما رفته تو بغل راستا و اين يه ذره آبرويی هم که براش مونده از بين می‌ره، اگه هم که بخواد انتخابات رو برگزار نکنه، يه سری استعفاهای دسته جمعی خفن اتفاق می‌فته که اوضاع رو به شدت خر تو خر تر می‌کنه.

گروه‌های اصلاح‌طلب هم اگه بخوان با اين وضعيت کانديد بدن برای انتخابات که خودشونو ضايع کردن چون کسی تحويلشون نمی‌گيره، اگه هم بخوان انتخاباتو تحريم کنن که عملا بهشون نسبت معاند و برانداز می‌چسبونن و ديگه بايد قيد فعاليت سياسی قانوني رو بزنن.

اما راستا چی کار می‌خوان بکنن؟ به نظر من اونا سفت پای گرفتن مجلس و رياست جمهوری سال ديگه وايسادن، حتی شده به قيمت حضور حداقلی مردم تو انتخابات.

به هرحال اونا با تبلیغات صدا و سيما و ترسوندن مردم يا هر روش ديگه‌ای، يه سری رو پای صندوقای رای می‌کشونن و يه انتخابات فرماليته برگزار می‌کنن، اما چون خودشونم می‌دونن اين‌جوری نمی‌تونن ادامه بدن( چون برای حکومت يا بايد مردم رو داشته باشن، يا حمايت خارجی رو که اينا فعلا هيچ کدومش رو ندارن!)، می‌رن به سمت کارايی مث برقراری رابطه با آمريکا و يه سری امتياز دادنا به خاطر کسب حمايت‌های خارجی و از طرف ديگه اگه يه طيف عاقل ترشون سر کار بياد، خيلی هم به آزادی‌های فردی و اجتماعی گيرنمی‌دن و چه‌بسا بيشترش هم می‌کنن.

به هر حال از آينده‌ی دراز مدت و به نظر من مشخص جمهوری اسلامی که بگذريم، در کوتاه مدت خرتوخريزاسيون عجيبی رو شاهد خواهيم بود!

ببینین کی گفتم!

هیچ نظری موجود نیست: