از مصاحبه ی شجريان با روزنامه‌ی شرق:

... شب اجرا در جلوی رديف اول 18 مبل بزرگ گذاشته بودند. گفيتم:« اين مبل‌ها ديگر برای چيست؟ اين ها را جمع کنيد.» گفتند: « اين مبل‌ها برای مقامات است که اگر تصميم گرفتند برنامه را ببينند، جا برايشان باشد.» گفتيم: « چرا مقامات را از مردم جدا می‌کنيد، خُب آن‌ها هم در بين مردم بنشينند.»

بگذريم از اين که از مقامات خبری نشد و خانواده‌های آن‌ها و پرسنل سالن روی مبل‌ها نشسته بودند. بچه‌های 6 تا 7 ساله‌ای هم در بينشان بودند که فکر می‌کنم اگر برنامه سيرک بود، بيشتر خوشحال می‌شدند.

شب اول به همين خاطر بخشی از شعرهايم يادم رفته بود. احساس می‌كردم بايد برای آن‌ها اتل متل توتوله، گاو حسن كوتوله را می‌خواندم ...

... اين تحصن ( تحصن نمايندگان مجلس) هم جزو تئاتر است، نه؟ انتخابات هميشه تئاتر بوده، تئاتری که مردم نظاره گرش بوده اند.