داريم از مونيخ راه ميفتيم ديگه. مونيخ رو دوست نداشتم. از روحيه‌ی آلمانی و نظم و ترتيب ابلهانه‌شون متنفرم. امروز کوره‌ی آدم‌سوزی داخوی مونيخ رو ديدم که خیلی متاثر کننده بود و ورزشگاه المپيک مونيخ و موزه‌ی هنرهای معاصرشون رو که عالی بود.

ديروز هم رفتيم وين پايتخت اتريش که شاهکار بود. به معنای واقعی ديدنی.

اوخ ديرم شد! بقیه‌ش باشه برای پاريس!