دوشنبه، دی ۰۴، ۱۳۹۱

بدگویی

«ج» دوست مشترک «الف» و «ب» است. «ج» حدس زده بین آن دو اختلافی رخ داده است. «ج» پیش «الف» می‌آید و برای خوش‌آیند «الف» پشت سر «ب» بدگویی می‌کند. این کار از دید من به روشنی نشان از فرومایگی اخلاقی دارد.

«ج» شاید فکر می‌کند این کارش باعث می‌شود چون «الف» با «ب» مشکل دارد، در بدگویی از «ب» با او هم‌دلی می‌کند. اما از دید من «الف» نه تنها نباید دل به «ب» دهد، بلکه در کار است «ج» را به خاطر رفتار ناپسندش سرزنش کند. بدگویی از دیگران باعث نمی‌شود شما مورد خوش‌آیند کسی قرار بگیرید. اگر هم این اتفاق بیفتد، شک نکنید که یا کوتاه‌مدت است یا آن آدم، خود انسان ضعیفی است. آدمی که امروز پشت سر دیگری به تو بدگویی می‌کند، فردا بدگویی تو را به دیگری می‌کند.

من ممکن است به هر دلیلی با کسی در زمینه‌ای دیدگاه متفاوت یا به بخشی از رفتار او انتقاد داشته باشم، اما این به معنای نفی یک‌سره‌ی آن آدم نیست، بلکه فقط اختلاف نظر در موردی خاص است. گفت‌گو ندارد که این باعث نمی‌شود که من به خاطر آن مسئله‌ی خاص، همه چیز را نادیده بگیرم و یک قضاوت کلی در مورد «بدبودن» آن آدم داشته باشم. هر چیزی در جای‌گاه خودش معنا می‌شود. چه بسا آن آدم در هزار زمینه‌ی دیگر از من درست‌تر رفتار کند. بنابراین به دیگری هم اجازه نمی‌دهم حتا با یدک‌کشیدن عنوان از دید من جعلی دوست، پشت سر آن فرد بد بگوید. این جور رفتارکردن رقت‌انگیز است. پشت سر کسی بدگفتن، شما را دل‌خواه کسی نمی‌کند.

هیچ نظری موجود نیست: