استدلال نامناسب

در این یکی دو روزه مدام دارم نوشته‌هایی در فیس‌بوک و دیگر جاها می‌خوانم که استدلال کرده‌اند که:

«چه‌طور هیچ‌کس کار احمدی‌نژاد که مادر چاوز را در آغوش گرفت، بی‌توجهی به ارزش‌های جامعه و معیار‌های اخلاقی ندانست ولی همه به بوسه‌ی ژیل جاکوب هشتاد و چهار ساله بر گونه‌ی لیلا حاتمی ایراد گرفته‌اند؟»

من خواستم یادآوری کنم اساس این نوع استدلال غلط است و خوب است آن را به کار نبریم. اگر کاری درست است، همیشه درست است و این آدم و آن آدم ندارد. البته من می‌فهمم ریشه‌ی این حرف کجاست و به تبعیضی که خیلی وقت‌ها صورت گرفته است اشاره دارد و دبل استانداردی که در جامعه‌ی ما حاکم است. اما باز هم به‌تر است آن‌هایی که به‌نظرشان بوسه‌ی ژیل جاکوب اشکالی ندارد، مقایسه نکنند این اتفاق را با ماجرای احمدی‌نژاد چون کار احمدی‌نژاد هم، از دریچه‌ی آن نوع نگاه و نظر، واقعن اشکالی نداشته.

این جور استدلال‌کردن مشابه استدلال دختری است که وقتی گیر گشت ارشاد می‌افتد، برای رهاشدن دلیل می‌آورد: «اون یکی دختره که بدتر از من لباس پوشیده!» در صورتی که حقیقت این است که از دید او شیوه‌ی لباس‌پوشیدن هیچ‌کدام‌شان ایرادی ندارد.