پريروز بنفشه اومده بود موسسه که برای نمايش نامه خوانی باهاش قرارداد ببندم. موقعی که داشت مشخصاتش رو پر می کرد، ديدم اين جوری پر کرده:

نام: بنفشه
نام خانوادگی: توانايی
فرزند: پرويز و پروين

معمولا همه وقتی تو پرسش نامه ها با يه چنين پرسشی برخورد می کنن، فقط اسم پدر رو می نويسن، بهش گفتم:« چرا اين جوری نوشتی؟»، گفت:« خُب آدم فرزند دو نفره، منو که بابام تنهايی به وجود نياورده». خيلی خوشم اومد. خيلی کارا رو ما از روی يه سری عادت انجام می ديم که ممکنه الزاما هم درست نباشه. خيلی خوبه اگه ديديم يه چيزی غلطه ولی ديگه عادی شده و جا افتاده، ما جلوش وايسيم. باور کنيد وايسادن جلوی عُرف بعضی وقتا حتی لازمه!