تازگی‌ها سکوت رو خيلی بيشتر از قبل دوست دارم. توی خونه، سر کار، سر تمرين تئاتر ...
يه جورايی دوست دارم همه چيز دور و برم آروم باشه ...
بعضی اتفاق‌ها، هر چه‌قدر هم تلخ باشه، آدمو به يه درک جديدی از هستی می‌رسونه که خيلی ارزشمنده ...
ممنونم که هنوز هستی خدا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر