الان تقريبا دو سه دقيقه تلفنی با باران دختر يک سال و پنج ماهه‌ی توفان صحبت کردم! خيلی خوب بود. يعنی جدی خيلی خوب بود. البته نه من فهميدم اون چی گفت و نه اون احتمالا فهميد من چی گفتم ولی به زبان مخصوص به خودمون يه حرف‌هايی زديم و يه ارتباط خيلی خيلی قشنگی بين‌مون برقرار شد طوری که الان يه حس ماهی دارم که اصلا نمی‌دونم چه‌جوری بگم چه شکليه ...


آهای خدا، من بچه می‌خوام!