کسی را به خاطر اندیشیدن حتی یک ثانیه هم نباید زندانی کرد. این حرف، موضوع اصلی است. ممکن است اکبر گنجی اعتصاب غذایش را بشکند. این را بدانیم که وظیفه گنجی نیست که برای آزادی اش تلاش کند. این وظیفه کسانی است که از آزادی اندیشه دفاع می کنند ...
اين مطلب ابراهيم نبوی رو که خوندم ياد سال‌های گذشته افتادم. ياد شور و حال آن زمان. ياد روزنامه‌هايش: جامعه، نشاط، عصرآزادگان، خرداد، فتح، صبح‌امروز. ياد جامعه نو، ياد پيام امروز که هر ماه چاپ شدنش را به انتظار می‌نشستيم ...
ياد کنفرانس برلين، ياد آن سخن‌رانی معروف که در آن روزنامه‌ها پايگاه دشمن خوانده شد و فردايش ۱۴ روزنامه و هفته‌نامه تعطيل شد.
ياد بحث‌ها و تحليل‌های آن زمان، ياد آدم‌هايش، ياد شمس با آن پيپ معروفش، ياد زيدآبادی و صراحت لهجه‌اش و تحليل‌های سر راستش. ياد نيک‌آهنگ کوثر که به خاطر آن کاريکاتور بامزه‌اش طعم زندان را چشيد، ياد حجاريان و تئوری فشار از پائين، چانه‌زنی از بالا، ياد علی افشاری و حرص خوردن‌ها و جوش زدن‌هايش. ياد نبوی و طنزهای نابش که از ته دل می‌خنداندمان ...
***
چه‌قدر دلم تنگ شده، چه‌قدر دلم برای خود آن زمان‌هايم تنگ شده ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر