بخشی از نظرات گهربار! جناب احمدینژاد در سخنرانی ديروزش در مجلس:
ــ عرصههای تخصصی مختص زنان وجود دارد مثل عرصهی مادری و عرصهی ترويج عاطفه!!! و عرصههايی مثل رزم روبهرو عرصههای اختصاصی مردان است.
ــ امروز ما شاهد حضور شبكههاى سازمانيافتهی ابتذال فرهنگى هستيم. اين شبكه بايد مورد هجوم دستگاههاى حكومتى قرار گيرد.
ــ در نيروى انسانى بايد تحول ايجاد كنيم و درگزينشها بايد ارزشمدارى را حاكم كرد.
ــ شبكهی وسيعی در بيرون مرزها كه كاملا برای من شناخته شده و شمارههای موبايلهايشان را گرفتهام و با آنها صحبت كردهام و آدرسهايشان را میدانم، برای تخريب من فعال شدهاند.
ــ در جايى كه به ابتذال جايزه مىدهند، نبايد انتظار داشته باشيم هنر رشد كند. مديريت فرهنگى ما كه بايد احياكنندهی آرمانها باشد، خودش همآهنگ با شبيخون فرهنگى شده است.
خُب به همه تبريک میگويم. اين آدم میخواهد رئيسجمهور ما شود. رئيسجمهور من و شما! حالا ما میتوانيم به سادگی فقط نظاره کنيم تا ايشان و همفکرانش به مقصود برسند و میتوانيم بايستيم و مقابله کنيم.
من به شخصه راه دوم را انتخاب میکنم و در حد خودم همهی تلاشم را خواهم کرد که احمدینژاد رئيسجمهور کشورم نشود. من، منی که به معين رای ندادم؛ حالا خطر را بهصورت کاملا جدی بيخ گلويم حس میکنم و برای جلوگيری از حاکميت مطلق استبداد، روز جمعهی آينده دماغم را میگيرم و به هاشمی رای خواهم داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر