گاهی وقت‌ها آدم ... فکر می‌کنه يه اتفاقی بالاخره می‌افته ولی يه مدت که گذشت می‌فهمه که نه، نمی‌افته.

گاهی وقت‌ها هم آدم يه دفعه چشم‌هاش رو باز می‌کنه و می‌فهمه که يه اتفاق مدتيه افتاده و آدم وسطش قرار داره ...

يه چيزو من عميقا بهش معتقدم:

بعضی چيزا زوری نيست؛ خودش بايد اتفاق بيفته. اصرار بی‌جهت فقط کارو خراب‌تر می‌کنه و باعث می‌شه آدم‌ها بیشتر اذيت بشن. به همين سادگی.

آدم‌ها بايد سعی کنن فراموش کنن؛ هرچند خيلی سخت باشه ...

اميدوارم درک کنی چی می‌گم.