توی مقدمه ی يکی از کتابام نوشته بودم:

دلم می خواد يه بار هم که شده به جای اون که توی کلاس، رياضی درس بدم، با شاگردام بشينيم و با هم شازده کوچولو بخونيم. به نظرم اين که آدم معنی اهلی کردن رو بفهمه، خيلی مهم تر از اونه که مثلا بلد بشه واريانس چندتا داده رو حساب کنه.

امروز از يه دانش آموز برام يه نامه ای اومد که يه جمله ش ميخ کوبم کرد:

جناب آقای آدم بزرگ _ که هنوز گيرنده های بچه گی تون روشنه _ قبل از اين که پا توی سيارک B612 بذاری، يادت باشه کسی که تن به اهلی شدن می ده، بايد پای درد روز وداع هم واسٌه!