موقع سرویس‌زدن جوکو روی صفحه‌ی تلویزیون نقش بسته می‌شود: چمپیون‌شیپ پوینت. یعنی این‌که اگر نادال این امتیاز را بگیرد، کار تمام است. جوکوییچ در حساس‌ترین لحظه دبل می‌دهد. نادال از فرط خوش‌‌حالی روی زانوان‌ش می‌افتد و سرش را میان دستان‌ش می‌گیرد. ماموریت غیرممکن انجام شد. حالا او برای نهمین بار قهرمان رولان گاروس شده است. تنها تنیسور تاریخ که یک گرنداسلم را نه بار برده است. گزارشگر انگلیسی شبکه‌ی یورو اسپرت فریاد می‌زند او یک «فوق بشر» است. نادال اشک‌های‌ش را پاک می‌کند، از سکوی تماشاچی‌ها بالا می‌رود تا برسد به تونی، عمو و مربی‌اش. درگوشی چیزی به او می‌گوید. شاید: «حالا فقط سه قهرمانی تا رکورد راجر فاصله دارم.»
سی و یک‌م می سال 2009 را نادال هیچ‌گاه فراموش نخواهد کرد. روزی که در دور چهارم مسابقه‌های اوپن فرانسه به رابین سودرلینگ سوئدی باخت و حذف شد. اولین و آخرین باخت او در این مسابقه‌ها تا این لحظه! در آن زمان نادال چهار بار پشت سر هم قهرمان رولان گاروس شده بود و در آستانه‌ی خلق رکوردی جدید بود. اولین بازیکنی که یک گرنداسلم را پنج سال پشت سر هم می‌برد. سودرلینگ رویای نادال را نقش برآب کرد. فدرر آن سال تنها قهرمانی‌اش در رولان گاروس را به دست آورد و به آرزوی دیرین‌ش که فتح هر چهار گرنداسلم بود رسید. نادال بعدها اعتراف کرد که آن شب گریسته است. رکوردی که آن سال شکسته نشد و مفسرین تنیس گفتند به احتمال فراوان تا سال‌ها کسی به این رکورد نزدیک نیز نخواهد شد.
اما ماتادور دوباره از جای خود برخاست. سلطان خاک رس دست بردار نبود. انگار که رولان گاروس حیاط خلوت‌ش باشد. در فینال 2010 انتقام‌ش را از سودرلینگ گرفت. در 2011 برای چهارمین بار فدرر را در بازی نهایی رولان گاروس برد تا فدرر تمام مدت اهدای جوایز را گریه کند و به این باور قطعی برسد که هیچ‌گاه در پاریس از پس نادال بر نخواهد آمد. در 2012 جوکویچ تازه مدعی در چهار ست فینال را به نادال باخت و در 2013 نیز هم‌وطن‌ش فرر نتوانست سد راه اسطوره باشد. رافا دوباره به شکستن رکورد نزدیک شده بود. او بار دیگر برای چهار دفعه‌ی متوالی توانسته بود اوپن فرانسه را ببرد. باورکردنی نبود هرچند این بار یک مانع بزرگ سر راه‌ش بود.
نادال و جوکوویچ تا قبل از باری فینال امسال چهل و یک بار با هم روبه‌رو شده بودند که البته این نیز برای خودش رکوردی است چرا که تا به امروز هیچ دو تنیسوری در مسابقه‌های رسمی این تعداد بازی روبه‌رو نداشته‌اند. از این چهل و یک بازی بیست و دو تا را نادال برده بود و نوزده تا را جوکو. هرچه‌قدر نادال روی خاک رس فرمان‌روایی می‌کرد، جوکوویچ روی هاردکورت خوب بود در حدی که از نوزده پیروزی جوکوویچ برابر نادال چهارده‌تای آن در مسابقه‌هایی بوده که روی کف‌پوش سخت انجام شده. اما در چهار بار آخری که این دو با هم روبه‌رو شدند هر چهار بازی را جوکوویچ برده بود؛ به خصوص در فینال مسترز رم، روی خاک رس و کمی پیش از شروع همین مسابقه‌ها.
نادال در شروع فینال از نظر روحی تحت فشار بود. وقتی ست اول را جوکویچ گرفت این فشار حتا بیشتر شد. «واموس رافا*»های تماشاگران در ست دوم باعث شد تا نادال جوکویچ را برک کند اما جوکویچ بلافاصله جبران کرد. همه چیز مساوی پیش رفت و کار می‌رفت تا به تای‌برک برسد که نادال یک بار دیگر جوکویچ را برک کرد و ست دوم را هفت به پنج برد. از این‌جا بود که نادال به بازی برگشت. در ست سوم کار نادال چندان سخت نبود اما در ست چهارم با جوکوویچ رقابتی پایاپای و بسیار فشرده داشت و جوکو فقط در آخرین لحظه واداد. نادال بار دیگر قهرمان شد و رکورد پنج قهرمانی پیاپی در یک گرنداسلم را نیز به نام خود کرد. به جز این، او تنها کسی است که هشت بار پشت سر هم قهرمان یک تورنمنت شده (مونت کارلو از 2005 تا 2012) تنها تنیسوری است که هشت بار اوپن بارسلون را برده و تنها بازیکنی است که هفت بار برنده‌ی مسترز رم شده است.
نادال حالا با چهارده قهرمانی، هم‌راه با سمپراس نفر دوم فهرست پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ است. در صدر این لیست راجر فدرر با هفده قهرمانی جا خوش کرده اما به نظر نمی‌رسد جای‌گاه چندان امنی داشته باشد. آیا نادال بیست و هشت ساله و توقف‌ناپذیر رکورد فدررر را خواهد شکست؟ این سوالی است که تنها گذشت زمان به آن پاسخ خواهد داد.
*: بجنب رافا
سی و یک‌م می سال 2009 را نادال هیچ‌گاه فراموش نخواهد کرد. روزی که در دور چهارم مسابقه‌های اوپن فرانسه به رابین سودرلینگ سوئدی باخت و حذف شد. اولین و آخرین باخت او در این مسابقه‌ها تا این لحظه! در آن زمان نادال چهار بار پشت سر هم قهرمان رولان گاروس شده بود و در آستانه‌ی خلق رکوردی جدید بود. اولین بازیکنی که یک گرنداسلم را پنج سال پشت سر هم می‌برد. سودرلینگ رویای نادال را نقش برآب کرد. فدرر آن سال تنها قهرمانی‌اش در رولان گاروس را به دست آورد و به آرزوی دیرین‌ش که فتح هر چهار گرنداسلم بود رسید. نادال بعدها اعتراف کرد که آن شب گریسته است. رکوردی که آن سال شکسته نشد و مفسرین تنیس گفتند به احتمال فراوان تا سال‌ها کسی به این رکورد نزدیک نیز نخواهد شد.
اما ماتادور دوباره از جای خود برخاست. سلطان خاک رس دست بردار نبود. انگار که رولان گاروس حیاط خلوت‌ش باشد. در فینال 2010 انتقام‌ش را از سودرلینگ گرفت. در 2011 برای چهارمین بار فدرر را در بازی نهایی رولان گاروس برد تا فدرر تمام مدت اهدای جوایز را گریه کند و به این باور قطعی برسد که هیچ‌گاه در پاریس از پس نادال بر نخواهد آمد. در 2012 جوکویچ تازه مدعی در چهار ست فینال را به نادال باخت و در 2013 نیز هم‌وطن‌ش فرر نتوانست سد راه اسطوره باشد. رافا دوباره به شکستن رکورد نزدیک شده بود. او بار دیگر برای چهار دفعه‌ی متوالی توانسته بود اوپن فرانسه را ببرد. باورکردنی نبود هرچند این بار یک مانع بزرگ سر راه‌ش بود.
نادال و جوکوویچ تا قبل از باری فینال امسال چهل و یک بار با هم روبه‌رو شده بودند که البته این نیز برای خودش رکوردی است چرا که تا به امروز هیچ دو تنیسوری در مسابقه‌های رسمی این تعداد بازی روبه‌رو نداشته‌اند. از این چهل و یک بازی بیست و دو تا را نادال برده بود و نوزده تا را جوکو. هرچه‌قدر نادال روی خاک رس فرمان‌روایی می‌کرد، جوکوویچ روی هاردکورت خوب بود در حدی که از نوزده پیروزی جوکوویچ برابر نادال چهارده‌تای آن در مسابقه‌هایی بوده که روی کف‌پوش سخت انجام شده. اما در چهار بار آخری که این دو با هم روبه‌رو شدند هر چهار بازی را جوکوویچ برده بود؛ به خصوص در فینال مسترز رم، روی خاک رس و کمی پیش از شروع همین مسابقه‌ها.
نادال در شروع فینال از نظر روحی تحت فشار بود. وقتی ست اول را جوکویچ گرفت این فشار حتا بیشتر شد. «واموس رافا*»های تماشاگران در ست دوم باعث شد تا نادال جوکویچ را برک کند اما جوکویچ بلافاصله جبران کرد. همه چیز مساوی پیش رفت و کار می‌رفت تا به تای‌برک برسد که نادال یک بار دیگر جوکویچ را برک کرد و ست دوم را هفت به پنج برد. از این‌جا بود که نادال به بازی برگشت. در ست سوم کار نادال چندان سخت نبود اما در ست چهارم با جوکوویچ رقابتی پایاپای و بسیار فشرده داشت و جوکو فقط در آخرین لحظه واداد. نادال بار دیگر قهرمان شد و رکورد پنج قهرمانی پیاپی در یک گرنداسلم را نیز به نام خود کرد. به جز این، او تنها کسی است که هشت بار پشت سر هم قهرمان یک تورنمنت شده (مونت کارلو از 2005 تا 2012) تنها تنیسوری است که هشت بار اوپن بارسلون را برده و تنها بازیکنی است که هفت بار برنده‌ی مسترز رم شده است.
نادال حالا با چهارده قهرمانی، هم‌راه با سمپراس نفر دوم فهرست پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ است. در صدر این لیست راجر فدرر با هفده قهرمانی جا خوش کرده اما به نظر نمی‌رسد جای‌گاه چندان امنی داشته باشد. آیا نادال بیست و هشت ساله و توقف‌ناپذیر رکورد فدررر را خواهد شکست؟ این سوالی است که تنها گذشت زمان به آن پاسخ خواهد داد.
*: بجنب رافا
۲ نظر:
آقا من با خوندن کتاب گسسته شما حسابی مرید شما شده بودم، الان که وبلاگتون رو پیدا کردم و متوجه شدم گودری بودید (کاش اونموقع هم میشناختمون و فالوتون میکردم) بیشتر شیفته شما شدم.
وبلاگتون رفت بین فیدهام.
مخلص شما
راستی
آقا احسان موسوی هم وبلاگ دارن؟
ارسال یک نظر